Wyedukowanie człowieka polega na nauczeniu go podejrzliwości wobec myśli, które przychodzą mu do głowy.
Czynności służebne nigdy nie znikają, lecz tracą swoją godność, kiedy w miejsce swobodnego posługiwania osób trzecich pojawia się obowiązkowa samoobsługa.
Relacja między panem a służącym - gdy cechuje ją serdeczność - jest jedną z najbardziej przyzwoitych relacji ludzkich.
Rzemieślnik jest organizmem; robotnik przemysłowy - organem. Pierwszy jest realną osobą; drugi - okaleczoną jednostką.
Niewłaściwie tak zwana "rewolucja komunalna" XII wieku nie była pierwszym aktem demokratycznej przygody we współczesnej historii. Ruch komunalny miał za cel zintegrować z systemem feudalnym i hierarchią kościelną nową klasę społeczną, burżuazję. Ruch ten nie przeciwstawiał się strukturze społecznej wieków średnich, lecz ją uzupełniał.
Zadaniem Kościoła nie jest dostosowywanie chrześcijaństwa do świata, ani nawet - dostosowywanie świata do chrześcijaństwa. Jego zadaniem jest utrzymywanie kontr-świata w świecie.
Postępowy ksiądz burzenie się swojej krwi przekształca w kryzys Kościoła.
Herezją, która grozi Kościołowi w naszych czasach, jest "światowość".
Starożytny Kościół mógł przystosowywać się do świata hellenistycznego, gdyż starożytna cywilizacja miała charakter religijny. We współczesnym świecie Kościół, jeśli paktuje, zaczyna się rozkładać.
Chrześcijańskim nie jest społeczeństwo w którym nikt nie grzeszy; chrześcijańskim jest społeczeństwo w którym wielu pokutuje.
Współczucie z tłumem jest chrześcijańskie, lecz schlebianie tłumowi jest zaledwie demokratyczne.
Gdzie zanika chrześcijaństwo, tam chciwość, zazdrość i lubieżność wymyślają tysiące ideologii, aby się usprawiedliwić.
W naukach humanistycznych pełno jest problemów z samej swojej natury nie do pojęcia zarówno dla północnoamerykańskiego profesora, jak i dla marksistowskiego intelektualisty.
Nauki przyrodnicze mogą być uprawiane w odpowiedni sposób nawet przez niewolników. Uprawianie nauk humanistycznych wymaga ludzi wolnych.
Maksymalizacja jest imperatywem współczesnym, optymalizacja jest imperatywem cywilizowanym.
Wśród wkładów kulturowych katolicyzmu jednym z bardziej wartościowych był klimat duchowy niechętny aktywności ekonomicznej. Pochwała chciwości, przebrana za pochwałę pracy, nie rozkwitła w wiekach średnich.
Lewica jest zboczem, po którym staczają się wszelkie przymioty ducha.
Lewica nie zawsze morduje, lecz zawsze kłamie.
Zabójstwa polityczne są dziś dozwolone, pod warunkiem, że zabójca jest z lewicy.
Lewicowiec - kiedy nie spełnia się jego żądań - ogłasza się ofiarą przemocy instytucjonalnej i przyznaje sobie prawo fizycznego odwetu.
Prawdziwy upadek lewicy uwidacznia się nie wtedy, gdy nie dotrzymuje swoich obietnic, lecz wtedy, gdy je realizuje.
Niesprawiedliwej nierówności nie leczy się równością. Niesprawiedliwą nierówność leczy się sprawiedliwą nierównością.
Człowiek współczesny sądzi, że żyje wśród różnorodności opinii, tymczasem ty, co dziś króluje, jest dławiąca jednomyślność.
Gest, bardziej niż słowo, jest prawdziwym przekaźnikiem tradycji.
Związek między wolą a ruchem jest magiczny. Zupełnie bezużyteczne są próby tuszowania skandalu definicjami formułowanymi ad hoc.
Tragedia współczesnej wrażliwości polega na wzrastającej technicyzacji życia codziennego, co zmusza nas do zmodyfikowania starej zasady scholastycznej: nihil est in sensu quod prius non fuerit in intellectu. [Nie ma niczego w zmyśle, co wcześniej nie byłoby w umyśle.]
Wyzwolenie, które każdy wynalazek obiecuje, kończy się rosnącym podporządkowaniem tego, kto go przyswaja, temu, kto go fabrykuje.
Reakcjonista neguje w Aufklarung [Oświeceniu] nie to, że wartości są powszechnie ważne, ale to, że wartości, które Aufklarung głosi, do nich należą.
Nałogiem Aufklarung jest nie "abstrakcja", lecz ślepe i fanatyczne przylgnięcie do pewnych założeń, które nazywa "Rozumem".
Kant otworzył celę Aufklarung, jednak pozostawił więźnia na podwórku zakładu karnego.
Liberalizm okazuje się niekorzystny dla wolności, gdyż nie bierze pod uwagę ograniczeń, jakie wolność powinna sobie narzucić, by się nie wyniszczyć.
Państwo liberalne to nie antyteza państwa totalitarnego, lecz symetryczny błąd.
Liberał z dobrymi intencjami jest wybornym kandydatem do popełniania tragicznych błędów.
Umieszczenie bliźniego na miejscu Boga było celem liberalnego protestantyzmu XIX wieku oraz progresizmu katolickiego ery posoborowej.
Jedynie Bóg może przekonywać. My, cała reszta, możemy zaledwie budzić.
Mikołaj Gomez Davila, Scholia
wyd. Furta Sacra